Pannenkoeken

Op mijn werk zijn kookplaatjes al een hele tijd verboden. Niet zomaar, de brandweer heeft de regels flink aangescherpt, en nadat er bijna echt brand was en er vanwege de rook en stank er twee verdiepingen ontruimd moesten worden, was het echt afgelopen.

Tijdens het schoonmaken vertelde een bewoner hoe hij zijn kookplaatje miste. Hij kan niet heel veel dingen eten, en hij maakte zo graag pannenkoeken. In de supermarkt kun je wel kant en klare pannenkoeken kopen, maar die zijn niet te eten (daar ben ik het mee eens).

Het deed me wel wat. In een opwelling bood ik aan dat als ik als avondeten pannenkoeken maak, ik er een paar langs breng. Ik woon vlakbij, en ik moet toch altijd een paar pannenkoeken weggooien die niet opgegeten worden. De bewoner bood aan om ze dan wel te betalen, maar dat heb ik afgeslagen. Het is een kleine moeite om ze even langs te brengen.

Zondag ga ik ze maken. Toen ik vandaag vroeg of hij er dan ook een paar wil, straalde de man helemaal. 

Het is fijn iemand met zoiets kleins gelukkig te kunnen maken.